Elfstedenroeimarathon 2013
Al diep in de winter begon het: op een donkere en koude avond verzamelden de veertien gegadigden voor de Elfstedenroeimarathon zich in het botenhuis voor het eerste tactische overleg. Zes mannen en zes vrouwen die zeker mee zouden doen aan de race, en twee reserves. Een uitgebreide agenda lag voor, want er kan veel misgaan in de aanloop naar zo'n wedstrijd!
Voor mij was het de eerste keer dat ik mee ging doen aan deze 24-uurs estafette. Gelukkig was de ploeg verder goed gevuld met Isalanen met ervaring. Op de vergadering werden de meest uiteenlopende zaken voorbesproken: Wat is de route? Wie maakt het wisselschema? Hoe delen we de estafetteploegjes in en wat moeten ze meenemen? Wie prepareert de Zilvermeeuw voor de monstertocht? Wie heeft er een geschikt zwemvest te leen? En, dat bleek heel belangrijk: waar gaan we eten vóór de start van de wedstrijd?
In de weken voor de roeimarathon nam het mailverkeer toe: het wisselschema dat Peter in elkaar had geknutseld; het nieuwe wisselschema dat Peter in elkaar had geknutseld; lijsten met telefoonnummers; de paklijst; een uitvaller en een invaller die alleen als stuur kon worden ingeroosterd; de menukaart van de pizzeria; nog een nieuw wisselschema van Peter ...
En natuurlijk loopt dan de spanning op. Want de route moest natuurlijk bestudeerd worden: in het donker heb je geen gelegenheid om voortdurend op een kaart te gaan zitten turen. En snap je dan de aanwijzingen? En wat voor weer gaat het eigenlijk worden, wat moet er allemaal mee?
Pech sloeg toe op de avond voor vertrek: Saskia had spit, en kon nauwelijks overeind komen van de bank, laat staan 24 uur door Friesland rondsjezen. Belrondes naar invallers hadden aanvankelijk geen resultaat. Gelukkig vond ze op vrijdagmorgen nog Ineke Vaarwerk bereid om in te springen. Die kwam met haar kleine maar fijne autootje voorgereden, en met haar reed ik, uitgezwaaid door Saskia, naar Friesland.
De uiteindelijk teamindeling was nu als volgt:
Team A: Peter van Wilgen, René Kooij, Jan Ambergen
Team B: Ineke Vaarwerk, Karin van Bosheide, Loes Hiddink
Team C: Stefan Zwaferink, Marcel Bisseling, Johan van der Walle
Team D: Gabriëlle Parel, Lingkan Runia, Peggy van Til
Pizza-briefing in LeeuwardenIn Friesland waaide het heel hard op vrijdagmiddag ... een beetje zorgelijk, want misschien zou dat betekenen dat we de meren niet over mochten roeien op zaterdagochtend, en dan ging de route op zijn kop, en het hele wisselschema ook. Peter had gelukkig al een alternatief achter de hand!
Nadat we in Leeuwarden de Zilvermeeuw vaarklaar hadden gemaakt met stormlampen, drijfvermogen, paddle, extra riemen, enzovoort, togen we naar de pizzeria voor de laatste briefing. Daar werden autosleutels en kentekens uitgewisseld. En toen op naar de start: we waren er klaar voor, de Tomtoms waren ingesteld, de WhatsApp-groep functioneerde optimaal en de auto's waren gevuld met mueslirepen en warme kleren.
Team A roeide als een speer naar het wisselpunt in Burdaard: daar hielden wij, als team B, alvast een wisselplekje bezet aan de kade, tussen allerlei hectisch schreeuwende mensen die andere teams naar de kant trokken met pikhaken, bezems of verfrollers op lange stelen. We sprongen in de boot en roeiden op ons hardst naar Dokkum; team C loodste ons naar de kant, iemand sprintte naar de stempelpost, en weg waren ze weer.
Ondertussen zat Saskia thuis achter haar computer ons GPS-signaal te volgen en alle relevante tijdwaarnemingen door te zenden. Heel handig, zo wisten we precies waar we nog lang moesten wachten op een wissel.
Isala was via GPS signaal te volgen als bolletje met nummer 55. Op de webcam in Burdaard was de 1e wissel van Isala te zien.
Team B werd een goed geoliede machine die zo 24 uur doordraaide: naar de volgende wissel rijden, dutje doen, boterham eten, roeien!, rijden, enzovoort. Midden in de nacht over de Zwette, tegen de wind in over het hevig klotsende Slotermeer met ettelijke liters water onder in de boot (de pomp deed het wel, maar niet heel goed), mieren door de iets te smalle Luts, in de stromende regen van Hindeloopen naar Workum, bibberend wachten op de steiger in Kimswerd. Bijna een afslag missen in Harlingen en ploeteren over het Van Harinxmakanaal ... Never a dull moment! De wissels gingen steeds soepeler, ook bij hoge kanten, en alle stempels werden meegepakt. En daarnaast hadden we lol!
Toen we leeggeroeid in Deinum aankwamen, kwam Peter daar aangehold met de mededeling dat hij zijn auto kwijt was en dat René en Jan in Menaldum stonden te wachen op 'redding'; het wisselschema had bijna perfect gewerkt, maar op het laatst had vermoeidheid er toch voor gezorgd dat de auto niet naar de goede plek was verplaatst. Wij reden hem terug naar Menaldum (alwaar René en Jan het in hun korte broek wel wat fris hadden!) zodat hij op zoek kon naar zijn auto.
Wij scheurden naar Leeuwarden. Volgens backoffice Saskia zou team D daar om 19:04 uur over de finish komen, en we moesten ons haasten om dat te halen. Dus persten we er, na zo'n 36 uur wakker en bijna 40 km roeien, toch nog een rennende eindsprint uit vanaf de parkeerplaats naar de finish: net op tijd! Met gejuich haalden we de mannen binnen, na 22 uur en 50 minuten onderweg te zijn geweest.
We kregen van Wetterwille de welverdiende Elfstedenkruisjes, en een reusachtig stuk oranjekoek. Een flink bord eten ging er goed in, en daarna was de grootste uitdaging: zonder in slaap te vallen naar huis rijden. En gelukkig lukte dat, met behulp van harde muziek, raadsels en cola.
Ik vond het een prachtig evenement om mee te maken, en perfect georganiseerd, niet alleen door Wetterwille in Leeuwarden, maar ook door de logistieke en materiaalexperts van Isala. En het gezelschap was geweldig gezellig!
Loes Hiddink
Bekijk hier de foto's.