Ook verleden jaar vielen de twee roeiwedstrijden (Paul Veenemansprijs en Lingebokaal) in hetzelfde weekend. Dit jaar heb ik voor de Lingebokaal gekozen, daar het organisatorisch lastig is om boten naar beide evenementen te brengen en er verleden jaar meerdere Isala ploegen naar de Lingebokaal waren gegaan. Dus via de wedstrijdkalender mij aangemeld en gekozen voor het nummer skiff in de IJsvogel. Gelukkig kon er door de lage waterstand geoefend worden bij wsv de Ank in Doetinchem met onze eigen boten. De IJsvogel, Pekingeend en Zeemeeuw lagen daar op onze botentrailer …… tot 5 oktober. Oeps! …..Wat nu?......
Het roeien op de Oude IJssel beviel mij zo goed, dat buitenlid worden van de Ank een goede optie was voor mij. Daar kon ik blijven oefenen in de skiff de woerd, wel in een boot voor iets zwaardere roeiers, maar kon snel wennen aan die andere boot. Het was genieten van de prachtige nazomer, mooie omgeving en go pro opnamen van mijn skiffen.
Eind oktober kreeg ik het bericht dat de IJsvogel niet ingezet kon worden voor de Lingebokaal wedstrijd. De punt van de boot was afgebroken……Oeps!..... Wat nu?.....Een andere snaveltje voor de IJsvogel is ook niet zo snel te realiseren. Gelukkig kon de zomertaling ingezet worden. Ondertussen had zich ook een H4* ploeg (Peggy, Douwe, Wim, Stefan en Bastiaan) ingeschreven en het transport van de boten kon geregeld worden. Zaterdag 3 november zouden de boten opgeladen worden en of ik wilde helpen met opladen. Geen probleem natuurlijk.
In eerste week van november kwam ik terug van vakantie en had gelukkig nog een week om te trainen in de skiff en dan boten opladen en dan naar Leerdam voor de Lingebokaal. “We hebben je gemist” stond er opeens in de app. Wat, hoe dan? Het is toch volgend weekend! Langzaam begon het tot mij door te dringen dat het opladen van de boot nodig was op de zaterdag ervoor om in dat weekend de botenwagen al naar Leerdam te brengen en dan op de wedstrijddag zelf gewoon met alleen de auto te gaan. Later drong deze goede zet i.v.m. gedoe op de dag zelf pas tot mij door. De botentrailers worden namelijk voor het laatste stuk afgekoppeld en ter plaatse door een tractor op een klein weilandje naast de vereniging op zijn plek gezet.
Op de website van de Lingebokaal zag ik naast het kaartje van de wedstrijdbaan een leuke tip staan. Voor de mensen die van ver komen kun je overnachten in Hotel de Linge. Dat leek mij wel wat. De vrijdag ervoor even op de fiets het bochtige parcours verkennen en zaterdag dan de wedstrijd. En zo gezegd, zo gedaan. Nu had je bij de keuze van een kamer twee opties, uitzicht op de Linge of uitzicht op het nieuwe Wiel. Nou die keuze was makkelijk, de Linge natuurlijk.
Na nog even geroeid te hebben in de woerd ging ik vrijdagmiddag met rugzak in de trein op weg naar Leerdam. Het was prachtig weer en via een bezoekje aan de glasblazerij kwam dan eindelijk de Linge in zicht. Oh.. hier is dus de finish én er staat al één en bekende botenwagen met twee boten . Leuk om alvast wat van de route te zien en te kijken of er obstakels, markante punten langs de route staan. Om de 500 meter lagen al markeringsboeien van de afstand langs de kant in het water. Na een voetveer, het 3 km punt, een scherpe bocht, een tennisbaan kwam hotel de Linge in zicht. Na te hebben ingecheckt bleek de kamer inderdaad een prachtig uitzicht over de Linge te hebben. Goede plek om nog eens te komen dacht ik. Met uitzicht op een mooie zonsondergang kroop ik er ook onder.
Bij het openen van de gordijnen de volgende ochtend zag ik al een spandoek met “START” hangen aan het hekwerk van het terras. Nou prima plek, ook voor de toeschouwers. Tijdens het ontbijt kwam de bedrijvigheid op het water al op gang. Het anker van de boot van de voorstarter werd uitgegooid en de apparatuur nodig bij de start werd aangesloten op het terras van het hotel.
Na te hebben uitgecheckt fietste ik naar de finish en zag onderweg de eerste boten al oproeien naar de start. De Linge is zo smal dat het oproeien niet kan samenvallen met de wedstrijd zelf, daar er geen ruimte is om met drie boten naast elkaar te varen. Bij de vereniging aangekomen was er een en al bedrijvigheid van inschrijven, trailertransport, opriggeren, vlotacties etc. Er waren 180 inschrijvingen met zo’n ruim 700 deelnemers daarbij. Dat was de reden dat er in drie blokken met alle nummers per blok werd gestart.
“De eerste boten zijn gestart” klonk het enige tijd daarna uit de luidsprekers en een klein half uur later kwamen de eerste boten over de finish. Ondertussen waren onze boten gereed gemaakt en nadat de laatste boot van blok 1 binnen was ging ik me klaar maken. De hoge nummers eerst en de laagste nummers moesten het laatst het water in. Handig want dan liggen ze al een beetje op nummer. Nou ben benieuwd hoe het zal gaan na maanden niet in de zomertaling geroeid te hebben. Ik had een hoog nummer (144) en ging maar meteen naar het vlot, kon ik lekker rustig aan doen om even te wennen aan de boot. “Succes Daan” klonk het vanaf de kant door de andere Isalanen. “Ja, bedankt…jullie ook….. Kijk ik ga hier al als eerste over de finish!!,….. maar dan wel de andere kant op?”
Gelukkig viel het wennen aan de zomertaling me mee. In de woerd (een zwaardere klasse) zat ik wat hoger op het water en hier iets lager en gelukkig waren het beide een Wintech type. Vanwege de slechte voorspellingen, windkracht 4 en kans op een bui, had ik me goed ingepakt en na de eerste paar honderd meter ging het eerste jack al uit. De andere boten kwamen achterop en rustig roeiden we naar de start en herkende markante punten van de route. Hé bekend hotel . Als een van de eersten van blok twee konden we een mooie beschutte plek vinden aan de rand van de plas. De wind was zelfs iets gaan liggen. Het was inmiddels 11.40 uur en moesten nog ruim drie kwartier wachten voordat ons blok werd gestart. Even later kwam de ploeg van Douwe langszij en lagen we gebroederlijk naast elkaar.
Eindelijk was het zover en de eerste 8’n gingen van start. De boten schoten door het water en mooi om te zien hoe snel ze kunnen gaan. Minder mooi was dat een donkere bui in zicht kwam en de wind begon krachtiger te worden. De ploeg van Douwe ging ook vast richting start. De boten werden door een volgboot op nummer gedirigeerd naar de voorstarter. Nummer 144 u kunt langzaam oproeien…. ja roeit u maar op……144 gestart. Ik was de laatste skiffeur van de heren en na mij startte de eerste dame. Ondanks een redelijk krachtige haal (wilde niet krachtiger roeien i.v.m. lichte spierirritatie) zag ik de eerste skiffeuse langzaam dichterbij komen. Met een regelmatige blik in de achteruitkijkspiegel verliep de eerste drie kilometer goed, op die inhaalmanoeuvre dan na ?. Rond het driekilometerpunt kwam de eerste C4X+ mij achterop in een naar rechts lopende bocht. Ik zag dat hij binnendoor wilde, maar ik vond die route ook wel geschikt. Na wat koersvariaties van beide ging hij uiteindelijk toch buitenom en moest ik ineens met stuurboord slippen voor een rietpol. “ja, dat is de binnenbocht” werd er vanuit de boot geroepen met een glimlach. Even later kwam er een tweede C4x+ aan. Het was er een van mijn oude roeivereniging de Laak, nou laat ik hen maar de binnenbocht nemen nu, misschien kunnen ze dan wat inlopen. Dat het een lange bocht was klopt, met bakboord sterk lukte mij het niet tijdig een voldoende koerscorrectie in te zetten en moest met ronden over stuurboord de boot weer in de juiste richting krijgen en op gang komen. Hierdoor kwam de tweede skiffeuse dichterbij en ik wilde die afstand toch wel graag zo houden. Slingerend over de slingerende Linge roeiden ik verder. Aha het voetveer, nu is het niet zo ver meer, zo meteen wat huizen rechts, dan een bocht naar links en dan rechtdoor naar de finish. Oh… Oh…let op je koers, niet te veel op de skiffeuse letten die dichterbij komt, slippen bakboord en ……daar gaat ze (is ook een liedje van). Nou dacht ik, zo even opmaken voor de eindsprint, ging ervoor zitten en nu maar even aanzetten. Kijkend in de spiegel hoorde en voelde ik dat het beter ging, nog zo’n 50 slagen….met aanmoedigingen vanaf de kant moest ik ineens remmen en bleef de riem achter een kilometerpaal steken 20 meter voor de finish. Helaas, dan maar even strijken, ronden en finishen……Toooeeeet…..gefinisht. Beetje jammer van het laatste stukje, maar het was in ieder geval een mooie en afwisselende tocht. Ik eindigde in een tijd van 32.23 over 6 km met hindernissen als zevende (maar als eerste - en enige- in mijn klasse ?).
De ploeg van Douwe stond na het tweede blok op de eerste plaats in een tijd van 23.49. Joepie, misschien toch nog blik. Het begon inmiddels te regenen en blok drie was nu aan de buurt. Weer volop bedrijvigheid op het terrein. Jonge vlothonden waren al de hele dag in de weer om riemen en schoenen van en naar de boten te brengen. Onze boten werden ook weer op de botenwagen geplaatst. De ploeg van Douwe wilde wel tijdig terug naar Zutphen om de boten weer af te laden. Afgesproken werd dat ik dan wel hier kon blijven om op de einduitslag te wachten en konden anderen dan weer terug naar Zutphen.
Toen iedereen van het derde blok binnen was stroomde de kantine van de roeivereniging vol en werd onder het genot van een drankje gewacht op de einduitslag. Het was dringen geblazen om een drankje te halen of een plekje te vinden. Eindelijk was het dan zo ver….de einduitslag. Van ieder nummer werden de derde, tweede en eerste plaats opgenoemd en kronkelden de roeiers zich naar voren voor het ophalen van een medaille. Ineens hoorde ik heren 4* en op de tweede plek Isala. Een van de Ank leden stootte me aan Isala, ja goed hé. Langzaam schoof ik naar voren om hun medaille op te halen. Isala riep ik tegen het meisje die de medailles uitreikte, ik kom die wel even voor hen ophalen en met vijf medailles ging ik weer naar mijn oude plekje en stopte de medailles in mijn rugzak. Na de uitreiking ging ik weer terug naar huis en appte Douwe in de trein dat ze tweede waren geworden en dat ik de medailles voor hen had meegenomen.
Na een goede nachtrust was het toch weer even alles uitpakken en zo ook de medailles. Even kijken wat ze hebben gekregen. Oh mooie medaille. En bij het omdraaien van de medaille stond: Winnaar H4*. ….Winnaar ????.... Oh..Oh….deze zijn van de winnaars. Langzaam kreeg ik het gevoel dat alleen de winnaars een medaille krijgen, maar waarom noemen ze dan zo uitgebreid derde, tweede en eerste plaats op en zie je zoveel mensen naar voren lopen. Nou ja, moet zeker nog even wennen aan al die uitreikingen in de roeiwereld. Dus maar weer even een appje naar Douwe sturen en hem verwittigen van mijn actie dat de meegenomen medailles niet voor hen zijn, maar voor de winnaars en in dit geval de Vada/Binnenmaas ploeg.
Al met al was het een leuke, goed georganiseerde wedstrijd in een mooie omgeving.
Daan Moes