Dit jaar vertegenwoordigen de twee boordploegen en de Nimmerzat Isala voor de eerste keer bij de Novembervieren bij De Hoop in Amsterdam. Een race van 4000 meter over de Amstel. Ruim voor 9 uur arriveren we allemaal bij RIC, waar we de boot het water in laten om naar de startplek op te kunnen roeien. De damesploeg roeit in de eerste heat en zij zijn afhankelijk van de heren die de botenwagen rijden. En daarom zijn we, als vanzelfsprekend, allemaal heel vroeg naar Amsterdam afgereisd.
Onderweg en bij aankomst zien we geen hand voor ogen. Ondanks de grote stad met alle uitstoot en opwarmingsperikelen zien wij de overkant van de Amstel niet en zien we het zicht de eerste uren ook niet veranderen. Amsterdam is een verstilde, witte wattenwereld geworden. Hoop doet leven, dus maken de dames zich toch op voor een heftige strijd tegen al die jonge godinnen die hun studietijd gebruiken om al die ouwetjes uit de provincie er uit te roeien. Maar wij hebben bietensap ....
Helaas, het komt niet zo ver dat Isala kan laten zien wat ze waard is: na uitstel wordt de eerste heat toch afgeblazen. Jammer!
De kantine bij RIC is warm, de dames gefrustreerd en de mannen staren gespannen door de mist naar buiten. De retro discomuziek en de flauwe praat maken het gezellig en we blijven er van uit gaan dat de heren alsnog kunnen racen. Als zij rond het middaguur het water op gaan is er nog steeds dikke mist, zij het iets dunner en Maatje en Colette stappen op de fiets om het novembervieren een andere invulling te geven met warme chocola, hard fietsen om de mannen bij te houden en te schreeuwen over snot voor de ogen (ahum, ze bedoelen aanmoedigend: zet h'm op mannen). Maar dan zijn we al uren verder.
Ook de mannen moeten bij de start eindeloos wachten en warm blijven en wat heen en weer dobberen. Maar als ze dan mogen dan... schijnt de zon stralend, racen ze tot het snot bijna... en doen ze het goed. We mogen trots op ze zijn: de mannen doen mee met al die jonge studentengoden, net iets minder hard, maar zeker niet minder indrukwekkend met een tijd van 15.19. En Peggy, ook in Amsterdam schreeuwt zij het allerhardst.
Oogst van de dag: grote saamhorigheid, dealen met teleurstellingen, weten dat meefietsen ook plezier geeft en de fiets mee blijkt ook nog eens uiterst effectief. De wensen voor 2016: de dames gaan roeien in de derde heat en de mannen gaan voor een tijd onder de 15 minuten.
De boordroeiploegen, Liesbeth, Marja, Colette, Maatje en stuur Britta (dochter van Marja en buitenlid van Isala) en Wim, Douwe, Stefan, Sebastiaan en stuur Peggy
Bekijk hier meer foto's. Bekijk hier de video