Een vreemde eend in de bijt: de pinguïn. Ontegenzeggelijk een watervogel, maar wel een aparte. Het centrale probleem van een watervogel, namelijk: hoe combineer ik vliegen – waarvoor je licht moet zijn en een grote vleugeloppervlakte moet hebben – met duiken – waarvoor je compact en even zwaar als water moet zijn – hebben pinguïns radicaal opgelost: ze vliegen niet. Hun hele bouw is gericht op zwemmen en duiken. Ze hebben dus ook geen grote veren, alleen korte, dichte veertjes als een waterafstotend wolletje. Van alle dieren die ik bedenken kan lijken pinguïns het meest op een roeiboot: stijf, gestroomlijnd, voortbewogen door vleugels als riemen links en rechts, met de poten als roer aan de achterste punt.
Er zijn zeventien soorten pinguïns, die in grootte variëren van 1 kg – de dwergpinguin, tot 40 kg, de koningspinguin. Alle soorten zijn sociale dieren die in kolonies leven, op de kusten van het zuidelijk halfrond. Meestal in de koude streken maar waar koude zeestromingen zijn, kunnen ze tot in de tropen voorkomen, bijvoorbeeld in Zuid-Afrika en op de Galapagos-eilanden.
(Tekst Willem Drok en illustratie Ton de Haas)
Nu we alles weten over de vogel, ook wat meer informatie over de boot. De materiaalcommissie stelt voor: De Pinguïn
De Pinguïn is in 2001 nieuw aangeschaft. Vrijwel gelijktijdig met de Pekingeend. Beiden afkomstig van de Chinese botenbouwer Lin Jiang. Het is de eerste gladde boot van Isala. Tevens de eerste met kogellagerbankjes.
Circa 8.000 gulden telden we neer voor deze glasvezel vier met stuur.
In die tijd voor onze vereniging betaalbaar.
In de beginperiode zijn er door het toenmalige damesteam met Marije Brinkman veel wedstrijdkilometers mee gemaakt. Hiervoor vroegen we telkens een botenwagen te leen/te huur van Daventria. Al met al een heel gedoe en toen de financiële middelen het toelieten kwam er een eigen botenwagen.
In de afgelopen twaalf maanden is de boot bijna veertig keer afgeschreven waarvan met stip bovenaan zeventien keer door Stefan Zwaferink. Maatje Jonkers en Douwe Schuringa nemen elk drie maal voor hun rekening. Heel verklaarbaar want de Pinguïn is pas recent vrijgegeven voor alle roeiers met een C2-autorisatie.
De boot heeft vijftien jaar dienst gedaan en is nog steeds zeer betrouwbaar. Echter, het materiaal wordt minder stug en dat is voor een wedstrijdboot ongewenst. Om 'glad' te leren roeien is de Pinguïn op dit moment juist zeer geschikt. Op haar oude dag is ze beslist meer vergevingsgezind te noemen dan in haar jonge jaren terwijl er toch meer roeitechniek voor nodig is dan bijvoorbeeld de Zwaan of de Flamingo. De gewichtsklasse is 60-75 kilo. In de planning is opgenomen dat rond 2016 de Pinguïn uit ons botenbestand zal verdwijnen. Over haar opvolging zijn nog geen vastomlijnde plannen.
De Pinguïn een watervogel? Dat niet, maar een witte boot (toen nog uitzonderlijk bij Isala) met een zwart streepje ....
Nieuwsbericht juni 2016:
Vanochtend mocht de Pingu?n mee met Maatje, Josefien, Els en Hennie voor haar, voorlopig, laatste roeitochtje. Daarna werd de boot vanaf het vlot overgezet richting het weiland, opgevangen door een zestal sterke mannen om vervolgens via de loopbrug weer richting het botenhuis te komen.
De Pingu?n maakt plaats voor onze nieuwe C3x. Uiteraard is er weer een fikse herindeling nodig in het botenhuis. Douwe en Kees-Jan zijn er druk mee geweest. Dus de volgende keer dat je komt roeien even zoeken naar je bootje ….
Kijk hier voor meer foto's.